مأموریت ۳ نفره برای حفظ کارلوس کی‌روش
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۸۲۰۸۰
با پایان‌یافتن کار تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر گمانه‌زنی درباره سرنوشت نیمکت تیم ملی همچنان ادامه دارد. این گمانه‌زنی دلایل مشخصی دارد؛ اول اینکه قرارداد کارلوس کی‌روش و کادرش با ایران تا پایان جام جهانی بوده و حالا به اتمام رسیده و مورد دیگر اینکه همین تیم در قطر نتایج خوبی نگرفته و خیلی زود از مرحله گروهی، مثل همیشه و برخلاف وعده‌های اخیر، حذف شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته این گمانه‌زنی بیشتر مربوط به رسانه‌هاست؛ چون از قرار معلوم مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال تصمیم‌شان را برای ادامه همکاری با این مرد پرتغالی گرفته‌اند و فقط منتظر گذر زمان هستند تا از فشار رسانه‌ای برای انتخاب مجدد کی‌روش به‌عنوان سرمربی تیم ملی تا پایان جام ملت‌های ۲۰۲۳ کاسته شود. حمایت از کی‌روش هم فرایند مشخصی طی کرده که بنایش را وزیر ورزش گذاشته، محمدمهدی نبی و مهدی تاج آن را پرورانده‌اند و دوباره وزیر ورزش بر آن صحه گذاشته است. تفاوتش فقط در این است که به‌تازگی با احتیاط درباره تمدید قرارداد کارلوس کی‌روس صحبت می‌شود و قید‌هایی مانند «اگر» به اول اظهاراتشان درباره این مرد پرتغالی اضافه شده است.
اصرار عجیب این جمع ایرانی برای تأمین منافع دوباره کارلوس کی‌روش در حالی شکل گرفته که کی‌روش دستاورد فنی برای تیم ملی ایران در دهه اخیر نداشته است. این مربی با وجود دانش فنی برای ساختن تیمی با دیسیپلین و تا حدودی منسجم، شانسی برای اعطای افتخار به فوتبال ایران نداشته است. او پنج تورنمنت مهم را به‌عنوان سرمربی در تیم ملی ایران کار کرده که هرگز توفیقی در آنها نداشته است. «توفیق» یا «دستاورد» درباره تیم ملی ایران معنی بسیار خاصی دارد: یعنی اینکه نه ایران را در جام ملت‌های آسیا قهرمان کرده و نه اینکه توانسته این تیم را از مرحله گروهی جام جهانی بالا ببرد.
ایران با کی‌روش در دو جام ملت‌ها با قبول شکست برابر تیم‌های عراق و ژاپن فرصت حضور در مراحل مهم‌تر را از دست داده و در سه دوره از جام جهانی، حسرت صعود به مرحله حذفی را به دل فوتبال ایران باقی گذاشته است. اتفاقات اخیری که کی‌روش با تیم ملی در جام جهانی رقم زده که از همه بدتر است؛ او در ساده‌ترین گروه تیم‌های آسیایی فقط سه امتیاز کسب کرد و سنگین‌ترین شکست تاریخ ایران در بازی‌های رسمی را با شش‌تایی شدن مقابل انگلیس رقم زده است.
از سوی دیگر، برابر آمریکا، تیمی که حرف زیادی در فوتبال دنیا ندارد، در شرایطی که فقط به یک امتیاز نیاز داشت، با یک گل مغلوب شد تا ارنج پرحرف‌و‌حدیث و تعویض‌های عجیبش دوباره محل سؤال شود. یک برد برابر ولزی که بعد از سال‌ها برای اولین بار به جام جهانی صعود کرده بود؛ تنها نکته مثبت حضور سه‌باره کارلوس کی‌روش با ایران در جام جهانی بود. نتایج ایران در جام جهانی به گونه‌ای رقم خورد که فاصله با تیم‌های قدرتمند آسیا به‌خوبی حس شد. ژاپن، کره و استرالیا به دور بعدی جام جهانی رفتند و عربستانِ حذف شده هم نتایج به‌مراتب بهتری در مقایسه با ایران کسب کرد. تنها تیم آسیایی که نتیجه‌ای بدتر از تیم کارلوس کی‌روش در ایران گرفته قطر میزبان بود که چندان نقدی بر آنها با توجه به تجربه‌شان در جام جهانی نمی‌توان داشت.
حال با مرور همین اتفاقات و کارنامه بدون «دستاورد» کی‌روش در تیم ملی و البته قرارداد‌های بعضا سنگینی که او با فوتبال ایران داشته، باید تردید کرد که چطور هنوز این مرد پرتغالی از وزارت گرفته تا فدراسیون فوتبال، مدافعانی دارد که حاضر می‌شوند منافع او را تأمین کنند.
در‌این‌بین شاید بتوان اتفاق رخ‌داده در جام جهانی را دخیل در چنین تصمیماتی دانست. ایران جام جهانی متفاوتی را سپری کرد و کارلوس کی‌روش در کنفرانس‌های خبری در تلاش بود تا خوشایند مسئولان دولتی ایران صحبت کند. همین موضوع حالا تبدیل به یک «اصل» شده که به کی‌روش «پاداش» دیگری داده و قراردادش را تأمین کنند. جالب آنکه این عده که اتفاقا در ردیف اول چهره‌های تصمیم‌گیر هستند، چشم‌شان را روی واقعیت فوتبالی و فنی کی‌روش بسته و فقط به فکر قانع‌کردن مخاطب هستند که کی‌روش هنوز بهترین گزینه برای فوتبال ایران است.
برای بیشتر روشن‌شدن بحث می‌توان به حرف مدافعان کارلوس کی‌روش از وزیر ورزش تا رئیس فدراسیون فوتبال برگشت. اولی یعنی وزیر ورزش، چندین بار به طور آشکار و هویدا از تمدید قرارداد کارلوس حمایت کرده است. او چند بار پیش از شروع جام جهانی و چند بار هم بعد از جام جهانی از این مرد پرتغالی حمایت کرده است. وزیر ابتدا و پیش از برگزاری جام جهانی، زمانی که کارلوس کی‌روش جواب‌های دلربایی به خبرنگاران انگلیسی می‌داد، از او حمایت کرد و گفت که این مربی را کنار نخواهد گذاشت. «کی‌روش این روز‌ها نشان داد که باغیرت و شجاع کنار تیم ملی ایستاده است و متعصب کار خود را دنبال می‌کند. به او افتخار می‌کنم که موضع صریح خود را برابر رسانه‌های خارجی مشخص کرد. ما کنار کی‌روش هستیم و او را کنار نخواهیم گذاشت. امیدوارم با درخشش در بازی اول جام جهانی دل مردم عزیز کشورمان را شاد کنند».
شاید همین چند جمله به‌خوبی وضعیت کی‌روش را در فوتبال ایران مشخص کند. وقتی وزیر ورزش بعد از اظهارنظر کی‌روش در کنفرانس خبری می‌گوید به او افتخار می‌کند و این مرد پرتغالی را حفظ می‌کند، حجت تمام می‌شود. گو اینکه صحبت‌های وزیر بعد از جام جهانی هم اگرچه به قطعیت قبل از آن نبود؛ ولی پر از نشانه و دلیل برای حفظ او بود. حمید سجادی چند وقت پیش در پاسخ به این سؤال که موافق تداوم حضور کارلوس کی‌روش است یا خیر؟ گفت: «ما در وزارت ورزش بله. ما ممنون زحماتش هستیم. من مفصل با کی‌روش صحبت‌های زیادی داشتم؛ اما نه درباره کار‌های تخصصی‌شان. درباره بحث تخصصی من و همکارانم هیچ‌گاه در هیچ فدراسیونی در مسائل فنی ورود نمی‌کنیم. ما وظایف نظاراتی را انجام می‌دهیم؛ اما در موارد فنی و حتی انتخاب کادر فنی هیچ‌گاه دخالتی نداشتیم. باوجود‌این اگر نظر ما را بخواهند، حتما نظر مثبت و حمایتی‌مان است... اگر یک فدراسیون مانند فوتبال تصمیم فنی گرفت؛ مثل آوردن کی‌روش، وظیفه ما این است که حمایت کنیم تا زمان تلف نشود. مثلا امروز فدراسیون فوتبال می‌گوید مجدد در خدمت کی‌روش باشیم، حتما ادله‌ای دارند و در این زمینه بررسی صورت گرفته و روی آن فکر شده است. اگر غنای فکری و برنامه‌ای روی تصمیمات باشد، حتما حمایت کرده و موانع را از سر راه آن رشته ورزشی برمی‌داریم و منابع کشور را در اختیارشان قرار می‌دهیم که نتیجه بگیرند».
وزیر ورزش به‌صراحت گفته از کی‌روش حمایت می‌کند؛ در‌عین‌حال توپ را هم به زمین فدراسیون فوتبال انداخته است. همان فدراسیونی که گویا «حرف‌شنوی» خوبی از وزارت دارد و پیش‌تر در مذاکره با مارک ویلموتس، گزینه مدنظر وزارت قبلی، شاهکار نوینی خلق کرد. پس، وقتی وزارت پالس مثبت برای تداوم همکاری با کی‌روش می‌فرستد، این بار برای مهدی تاج و رفقایش در فدراسیون فوتبال خیلی سخت است که بخواهند تصمیمات شجاعانه‌ای مانند قطع همکاری، برای همیشه، با این مرد پرتغالی بگیرند.
شاید به همین دلیل است که مسئولان فدراسیون فوتبال به نوبت در تلویزیون حاضر می‌شوند و به گونه‌ای از کارلوس کی‌روش و عملکردش دفاع می‌کنند که گویی مخاطبان ایرانی جام جهانی دیگری را دیده‌اند یا تلویزیون مسئولان ورزش ایرانی مواردی را به تصویر کشیده که تلویزیون مردم در پخش آنها کوتاهی کرده است.
مثلا محمدمهدی نبی، کار کی‌روش در دفاع‌کردن را با دیدیه دشان، سرمربی تیم فرانسه، یکی از فینالیست‌های جام جهانی هم‌ردیف می‌کند و می‌گوید: «مگر تیم ملی فرانسه دفاع نمی‌کند و روی ضد‌حمله گل نمی‌زند؟!». از سوی دیگر، او یک نظرسنجی را هم که عنوان می‌کند مردم مخالف ادامه همکاری با کی‌روش هستند، «ربات» و فاقد ارزش می‌خواند. بعد هم به گونه‌ای از برد برابر ولز صحبت می‌کند که انگار ایران یکی از پنج تیم برتر دنیا را در هم کوبیده است: «توانستیم فضای تیم ملی را به‌گونه‌ای آماده کنیم که عادی‌سازی انجام شود که نتیجه آن موفقیت تیم ملی مقابل ولز بود. من خیلی فنی نیستم؛ اما دیدار ملی ما با ولز به‌ویژه در نیمه دوم به اذعان همه جامعه ورزش و کشور دیدار متفاوتی بود که در ۳۰ سال اخیر از تیم ملی شاهد نبودیم».
او نهایتا شکست بد برابر آمریکا را هم گردن بازیکنان می‌اندازد، به این امید که خدشه‌ای به دوست دیرینه‌اش یعنی کارلوس وارد نشود. «اولین جام جهانی بود که دیدم بچه‌ها قدرت بدنی‌شان حتی مقابل آمریکا هم بسیار خوب بود، در نیمه اول حداقل دو بازیکن ما آماده نبودند. نیازی نیست اسم ببرم. در واقع تیم ملی شاید در نیمه اول مقابل آمریکا ۸ یا ۹نفره بازی می‌کرد. وقتی در نیمه دوم تعویض شد، تیم راه افتاد و خوشبختانه میدان را از آمریکا در نیمه دوم گرفتیم. بچه‌ها هم هرچه داشتند، در زمین گذاشتند. اگر سامان قدوس صبر و توپ را کنترل می‌کرد و توپ را وارد دروازه می‌کرد، بازی را یک بر یک تمام و صعود می‌کردیم. در هر صورت آنالیز کی‌روش از این بازی صحیح بود».
نهایتا وقتی صحبت‌های نایب‌رئیس نمی‌تواند فضا را برای برگرداندن کی‌روش مهیا کند، خود رئیس وارد گود می‌شود و با ادبیاتی سراسر جنجالی، از کارلوس کی‌روش دفاع می‌کند و او را همچنان یکی از گزینه‌های اصلی نیمکت تیم ملی می‌داند. تاج می‌گوید بعد از جام جهانی با کارلوس صحبت کرده و می‌گوید او توقعاتی دارد که باید برآورده شود. جایی دیگر از تصمیمات کی‌روش در جام جهانی دفاع می‌کند و می‌گوید «درست» بوده است. نهایتا هم یک «شو» به راه می‌افتد که کی‌روش تنها گزینه تیم ملی نیست و چند گزینه دیگر، که با مرور آنها می‌توان پی برد برای رد گم‌کنی است، به این فهرست اضافه می‌شود.
به‌این‌ترتیب، به نظر می‌رسد همه این پازل‌ها به گونه‌ای کنار هم چیده شده تا کارلوس کی‌روش با بستن یک قرارداد مالی خوب دیگر به تیم ملی ایران برگردد و احتمالا با کسب یک نتیجه بد دیگر در تورنمنتی مهم، فرصت پیشرفت از فوتبال ایران یا فرصت تجربه یک سرمربیگری دیگر را از بین برده و به تعویق بیندازد. در چنین شرایطی رواست با دقت بیشتری چهره‌های تصمیم‌گیر و آن‌هایی را که در زمین تأمین منافع کارلوس کی‌روش بازی می‌کنند، با دقت بیشتری زیر ذره‌بین گرفت....
منبع: فرارو
کلیدواژه: کارلوس کی روش وزیر ورزش مهدی تاج فدراسیون فوتبال مرد پرتغالی کارلوس کی روش تیم ملی ایران فوتبال ایران جام جهانی جام جهانی گونه ای وزیر ورزش کی روش کی روش کی روش کی روش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۸۲۰۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالش‌های میزبانی جام‌جهانی ۲۰۳۴ / دلار‌های نفتی عربستان قرار است چگونه هزینه شوند؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز فارسی،ده سال مانده به زمان برگزاری جام جهانی فوتبال در عربستان سعودی، این کشور مشغول گسترش و بهبود زیرساخت‌های خود برای میزبانی از بزرگترین فستیوال فوتبال ملی در جهان است.
جایی که حکومت پادشاهی باید استادیوم‌ها، هتل‌ها و شبکه‌های حمل و نقل خود را به شکل قابل توجهی بهبود و گسترش دهد. خبرگزاری فرانسه در گزارشی به این مسئله پرداخته و اضافه می‌کند که زیرساخت‌ها دغدغه اصلی این پادشاهی نفت‌خیز نفت است، تنها کاندیدای برگزاری جام جهانی ۲۰۳۴ که به زودی رسما این میزبانی را از سوی فیفا دریافت خواهد کرد.
عربستان صادرکننده نفت خام فاقد منابع نیست، اما برای تلطیف وجهه خود به عنوان یک کشور محافظه‌کار و اسلام‌گرای افراطی تلاش می‌کند با جذب سرمایه‌گذار خارجی این نقیصه را برطرف کند.
این کشور با سرمایه هنگفت ۵۰۰ میلیارد دلار در پروژه شهری آینده‌نگر و بلندپراوزانه نئوم می‌خواهد تصویری از آینده را ارائه نماید. صرف نظر از اینکه این ایده جاه‌طلبانه تا چه اندازه عملی و اجرایی خواهد بود، بیشتر نمایانگر تمایل ولیعهد ماجراجوی سعودی برای نمایش و جلب توجهات جهانی است.
چالش استادیوم‌ها
برای میزبانی جام جهانی ۲۰۲۴ عربستان به ۱۴ ورزشگاه با ظرفیت دست‌کم ۴۰ هزار نفر نیاز خواهد داشت تا بتوانند پذیرای ۴۸ تیم حاضر در جام جهانی باشند، اما در حال حاضر تنها دو ورزشگاه آماده هستند؛ استادیوم ملک عبدالله در جده و استادیوم بین‌المللی ملک فهد که در ریاض در حال بازسازی است.
این کشور که دارای لیگ فوتبال معتبری است حدود ۳۰ زمین دیگر هم دارد، اما بیشتر آنها قدیمی، کوچک و یا احاطه شده توسط پیست‌های دو و میدانی هستند که دیگر در دنیای فوتبال مرسوم نیستند.
یکی از مقامات فدراسیون فوتبال عربستان به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «ما هنوز ده سال در پیش داریم که در طی آن وضعیت استادیوم‌ها به طور اساسی تغییر خواهد کرد.» او که نخواست نامش فاش شود، افزود: «این یک چالش بزرگ است، اما ما بر آن غلبه خواهیم کرد.»
اسکان و حمل و نقل
علاوه بر جام جهانی فوتبال، این کشور بیابانی با جمعیت ۳۲ میلیون نفر میزبان جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷، بازی‌های آسیایی زمستانی ۲۰۲۹ و همچنین بازی‌های آسیایی ۲۰۳۴ نیز خواهد بود. برگزاری بازی‌های زمستانی در این کشور بیابانی و کویری انتقاد طرفداران محیط زیست را به همراه داشته، اما پادشاهی سعودی می‌خواهد بدون توجه به این انتقادات تمام این فرآیند‌ها را به مدد دلار‌های نفتی طی کند.
قطر همسایه، که میزبان اولین جام جهانی در خاورمیانه در سال ۲۰۲۲ بود، قبل از این رویداد تا ۲۲۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری کرد که زیرساخت‌های مربوطه را نیز شامل می‌شود.
عربستان سعودی در حال حاضر ساخت دو استادیوم جدید را آغاز کرده است: استادیوم بین المللی ملک فهد در قیدیه، پروژه‌ای بزرگ در خارج از پایتخت، و استادیوم دیگری در شهر دمام، در شرق کشور. هر دو این استادیوم‌ها قرار است دو سال دیگر افتتاح شوند.
به گفته یک مقام سعودی، طراحی یک استادیوم جدید در دیریه در نزدیکی ریاض نیز از پیش تصویب شده، در حالی که رسانه‌های محلی گفتند که مناقصه‌های ساخت و توسعه زمین‌های فوتبال به‌زودی به ارزش ۲.۶۹ میلیارد دلار آغاز می‌شود.
اما این کشور تنها به استادیوم‌ها نیاز ندارد و حمل و نقل و اسکان طرفداران هم در شهر‌های میزبان این مسابقات یعنی در ریاض، جده، دمام و اب‌ها و همچنین در قیدیا و نئوم نیز حائز اهمیت است.
حسین ماهران، معمار، در کنفرانسی درباره طراحی و ساخت استادیوم که در ماه فوریه در ریاض برگزار شد، به خبرگزاری فرانسه گفت: «عواملی مانند اسکان و حمل و نقل عمومی در داخل و بین شهر‌ها هنوز باید توسعه یابد. اما واضح است که پادشاهی قاطعانه به این راه متعهد است.»
چالش عمده آب و هوا
گرما، در کشوری که دمای هوا در تابستان از ۴۰ درجه سانتیگراد فراتر می‌رود، چالش دیگری برای کشور میزبان است، اگرچه یاسر المصحال، رئیس فدراسیون فوتبال عربستان سعودی سال گذشته گفت که پادشاهی آماده است تا این رویداد را در تابستان مانند زمستان برگزار کند.
رضوان درویش، رئیس شرکت تهویه مطبوع عربستان سعودی گرین ایر به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «در حال حاضر برنامه‌های خنک کننده برای سه ورزشگاه مورد استفاده لیگ عربستان وجود دارد که ستاره‌های جهانی مانند کریستیانو رونالدو و نیمار را به خود جذب کرده است.»
فراتر از زیرساخت‌های فیزیکی، عربستان سعودی همچنین باید منابع انسانی لازم برای مدیریت سایت‌ها، از امنیت گرفته تا نظافت، از جمله تهیه بلیط و پذیرایی را نیز در نظر بگیرد.
لی کولیر، از گروه مشاوره STRI، با برآورد این که کشور خلیج فارس به جای واردات نیروی کار به دنبال آموزش سعودی‌ها خواهد بود، تاکید کرد که این یک چالش بزرگ خواهد بود.
در فاصله یک دهه مانده تا زمان برگزاری جام جهانی فوتبال در عربستان سعودی این کشور با چالش‌های قابل توجهی رو به رو خواهد بود که امیدوار است به مدد دلار‌های نفتی، مدیریت و مشاوره خارجی و همچنین تربیت نیروی انسانی مناسب بتواند از پس آن برآید.
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟